alles ligt weer stil
positieve effecten.
Bij de eerste Coronagolf en de lockdown in het voorjaar schrok de hele cultuursector op. Alles lag stil en het was moeilijk te geloven dat alles werd gesloten en gecanceld, dat vele kunstenaars (met name podiumkunstenaars) zonder werk en inkomsten kwamen te zitten. Iedereen vocht voor zijn bestaan, niets was meer vanzelfsprekend. Toch heeft die lockdown ook een aantal (beperkte) positieve effecten gehad. Vele podiumkunstenaars bedachten creatieve oplossingen om toch te kunnen optreden, toch te kunnen lesgeven.(zie vorig blog) Toen de versoepelingen eindelijk een feit waren vermenigvuldigden de initiatieven. Ook ik kon weer aan de slag in mijn geliefde vak…. Optredens waren niet altijd winstgevend, maar er kon weer gezongen worden! Ook het lesgeven begon langzaam weer. Met een heleboel aanpassingen was het weer mogelijk om individuen te coachen. Ook koren konden weer aan het werk, wel in kleine groepjes en op buitenlocaties, maar er gebeurde weer wat!
vervelend.
En toen kwam de tweede lockdown… Alles ligt weer stil. Inmiddels heb ik gezien dat een aantal koren gestopt is. Er was te veel onzekerheid en moedeloosheid. Er zijn ook vele koren die een soort “zangpauze” hebben ingelast. Zij staan alweer bijna 4 maanden op non-actief. De moedeloosheid slaat toe. Een zeer vervelende situatie dus. (Matthijs Holtrop maakte een hele serie podcasts over de situatie rondom koren en artiesten, die beluister je hier) In deze afgelopen maanden heb ik (en met mij vele anderen) gemerkt dat niet actief met muziek bezig zijn geen optie is. Ik mis het zingen lijfelijk en geestelijk. Kleine verkoudheden die vroeger geen kans kregen omdat mijn hoofdholtes meetrilden bij het zingen, zien nu hun kans schoon. De vervelende buien die verjaagd werden door het samen in ensemble werken aan een prachtig zangstuk, kunnen nu de hele dag blijven hangen. Dus moest er iets gebeuren.
blijf positief.
Allereerst is het zo dat je kunt focussen op wat nog wel kan. Coaching kan online (mits achterliggende omstandigheden van de te coachen persoon of groep bekend zijn) nog steeds. Zie vorige blog: zangles online) Ook voor koren is nog het één en ander mogelijk (zie vorig blog) en de opnamemogelijkheden thuis zijn tegenwoordig zo verbeterd dat daar ook veel te doen is. Maar daarover meer in mijn volgende blog. Vooral nu is het zaak om positief naar de toekomst te kijken. De restricties duren al heel lang, maar er is licht aan het eind van de tunnel. Er wordt al gevaccineerd (al gaat dat langzaam) en we mogen dus hopen dat we ergens in het najaar weer vrijer aan het werk kunnen. Bovendien heeft de maatschappij, door een verplichte onthouding van alle culturele activiteiten, weer zin om dingen te ervaren. Het publiek hongert naar nieuwe concerten, naar iets om naar te kijken en te luisteren.
Alles ligt weer stil… Laten we onszelf dus opnieuw blijven uitvinden en klaar zijn voor een hernieuwde belangstelling voor ons vak! Succes en sterkte allemaal hiermee en houd nog even vol!
Recent Comments